बिवाहको पहिलो रात सुहागरातमा श्रीमान् नपुंसक भएको थाहा पाएपछि श्रीमतीले गरिन् यस्तो

 

 

त्यो मेरो बिहेको रात थियो । पहिलो पटक म एउटा पुरूषसँग नजिक हुँदै थिएँ । मेरा एकदमै मिल्ने साथीहरूसँग गरेका कुराकानी सम्झिँदै मेरो दिमागमा सपना र चाहनाका अनेकौँ तस्वीरहरु घुमिरहेका थिए ।

म हातमा एक गिलास दूध लिइ टाउको निहुराएर कोठामा प्रवेश गरेँ । त्यो पूरै परम्परागत शैलीमा थियो जस्तो मैले कल्पना गरेकी थिएँ । तर मैलै सोचेकै थिइनँ एउटा कहालीलाग्दो आश्चर्य मलाई पर्खिरहेको थियो । वास्तवमै एउटा भयङ्कर निराशाजनक ।

कल्पनामा म कोठा छिर्दा मेरा पतिले मलाई दह्रोसँग अंगालो मारून् भन्ने चाहन्थेँ, निस्सासिने गरी चुम्बनहरू गरून् भन्ने सोच्थेँ र रातभर मलाई माया गरून् भन्ने चाहन्थेँ। तर वास्तविकतामा म कोठामा पुग्दा उनी निदाइसकेका थिए ।

म ३५ वर्षकी थिएँ र मसँग शारीरिक सम्पर्क गरेको अनुभव थिएन । त्यो अस्वीकार्यता एकदमै पीडादायी थियो । कलेजको बेला र काम गर्दा मैले धेरै केटा र केटीहरू सम्झनलायक गहिरो मित्रतामा परेको देखेँ। उनीहरू एकअर्काको काँधमा टाउको राखेर बस्थे, एकअर्काको हात समाएर हिँड्थे र मैले डाह गर्थेँ ।

के मलाई पनि जिन्दगीमा त्यस्तो साथीको चाहना थिएन ? मेरो ठूलो परिवारमा चारजना दाजुभाइ, एक बहिनी र वृद्ध भइसकेका अभिभावक थिए । तर पनि मैले सधैँ एक्लो महसुस गर्थेँ । मेरा दाजुबहिनीको बिहे भइसकेको थियो र उनीहरूको आफ्नै परिवार थियो । बेला–बेला मैले सोच्थेँ मेरो उमेर बढ्दै गएको र म एक्लो भएकोबारे उनीहरू के नै चासो राख्थे र ?

मेरो मुटु प्रेम र चाहनाका लागि जलिरहन्थ्यो । तर म एक्लोपनले घेरिएकी थिएँ। बेला–बेला मलाई लाग्थ्यो कि म मोटी भएकीले यस्तो भएको हो । के पुरूषहरू मोटी महिलालाई घृणा गर्छन् ? के मेरो तौल नै मैले विवाहका लागि उपयुक्त केटा नपाउनुको कारण हो ? के म साँच्चै नै जीवनभर एक्लै रहनुपर्छ ? के म सधैँ कुमारी नै रहन्छु ? यस्ता प्रश्नहरू हरबखत मेरो दिमागमा खेलिरहन्थे । अन्ततः जब म ३५ वर्षकी भएँ । कसैगरी ४० को दशकका एक पुरूष विवाह गर्न आए ।

लजालु

हाम्रो कुरा छिन्ने बेलामा मैले मेरा भावना उनीसँग व्यक्त गरे । तर उनले न ध्यान दिए न त जवाफ । उनी अत्तालिएको जस्तो लाग्यो । भुइँतिर निहुरिएर उनी चुपचाप बसिरहे, टाउको पनि खासै माथि उठाएनन् ।

मैले सोचेँ पुरूषहरू अचेल महिलाभन्दा बढी लजाउन थालेका छन् र मेरा हुनेवाला पति पनि अपवाद रहेनछन् । तर बिहेको रात म अलमलमा परेँ । मलाई थाहा छैन उनले किन त्यस्तो व्यवहार देखाए । जब मैले भोलिपल्ट सोधेँ, उनले भने– मलाई सञ्चो भएन ।

महिला

तर केही पनि परिवर्तन भएन । हाम्रो दोस्रो, तेस्रो र कैयौँ रातहरू त्यस्तै रहे । मैलै मेरी सासूलाई त्यो कुरा भनेँ तर उनले आफ्नो छोराकै बचाउ गरिन् । ऊ एक लजालु केटा हो जो बच्चैदेखि केटीहरूसँग कुरा गर्न धक मान्थ्यो, ऊ केटाहरू पढ्ने विद्यालयमा पढ्यो र उसकी दिदीबहिनी पनि छैनन् न त विपरीत लिङ्गको कोही साथी नै छ । त्यो स्पष्टीकरणले मलाई तत्कालका लागि केही राहतको अनुभुति दिलायो । तर मैले त्यसबारे सोच्ने क्रम रोक्न सकिनँ ।

असहज

प्रत्येक दिन मेरा अपेक्षा, सपना र चाहनाहरू मर्दै गइरहेका थिए। यौन मलाई असहज लाग्नुको मुख्य कारण थियो। उनी मसँग खासै बोल्दैन थिए। उनले मलाई कहिले पनि छोएनन् न त मेरो हात समाए । यदि महिलाले आफूले लगाइरहेको लुगा मात्रै मिलाउन खोजी भने पुरूषहरू तिनलाई घुरेर हेर्छन् । तर राति सँगै सुत्दा पनि मेरा पतिले मलाई हेर्दैन थिए ।

के मेरो मोटोपन नै उनको त्यस्तो व्यवहारको कारण थियो ? के दबाबमा परेर उनले मसँग बिहे गरेका थिए ? मलाई आफ्नो पीडा कसलाई सुनाऊँ थाहा थिएन । मेरो आफ्नो परिवार म नयाँ जीवनसँग खुशी थिएँ भन्ने भ्रममा थियो । तर मेरो धैर्यको बाँध टुटिरहेको थियो र मलाई एउटा समाधान चाहिएको थियो ।

त्यो दिन बिदा थियो । अस्वभाविक रुपमा उनी बिदाको दिनमा पनि घरमा बस्दैन थिए । उनी या त आफ्ना साथीको घरमा जान्थे या आफ्ना आमाबुबालाई बाहिर लग्थे । तर भाग्यवश त्यो दिन उनी घरमा नै बसे । म उनको कोठामा छिरेँ र ढोका बन्द गरेँ । उनी आफ्नो ओछ्यानबाट जुरुक्क उठे । म उनको नजिक गएँ र आदरपूर्वक सोधेँ, तपाईँलाई म मन पर्दिनँ हो ? हामी एक पटक पनि नजिक भएका छैनौँ, तपाईँले आफ्ना भावनाहरू शब्दमा पनि व्यक्त गर्नुभएन । तपाईँको समस्या के हो ? उनले जवाफ दिए, मलाई कुनै समस्या छैन ।

निराश

उनले के पनि भने भन्दा मैलै उनको ध्यान तान्नुपर्छ र त्यसो गरेर उनको नजिक हुनुपर्छ । मैले निकै आँट गरेँ । मेलै कल्पना गरेकी थिएँ कि मेरो स्पर्शले परिणाम दिनेछ तर म निराश भएँ । मलाई थाहा थिएन र यसबारे कसलाई सोध्ने ? मलाई एकदमै लाज लाग्यो ।

त्यसले मलाई सतायो । जसरी महिलाको सुन्दरताबारे पुरूषहरू धारणा बनाउँछन्, मैले मेरा पतिको शरीर हेरेर धारणा बनाउन किन मिल्दैन ? मैले पतिबाट अपेक्षा गर्नु गलत थियो र ? त्यसपछि मलाई थाहा भयो कि उनी नपुंसक थिए र हाम्रो बिहेभन्दा पहिले डाक्टरले उनी नपुंसक भएको पुष्टि गरिसकेका थिए ।

उनी र उनका परिवारलाई सबै थाहा थियो । तर मलाई थाहा नदिएर उनीहरूले मलाई धोका दिएका थिए । मैले थाहा पाएपछि उनलाई लज्जा महसुस भयो । यद्यपि उनले माफी मागेनन् । एकजना महिलाले गर्ने सानो गल्तीलाई पनि समाजले बढाइचढाइ गर्छ । पुरूषको गल्ती हुँदा पनि महिलातिर औंला तेर्स्याइन्छ ।

नियति

मलाई मेरा आफन्तले सुझाए, यौन मात्रै जिन्दगीका लागि महत्त्वपूर्ण होइन । तिमीले धर्म सन्तान किन बनाउँदैनौँ ?  मेरा पतिका परिवारले याचना गर्‍यो, मानिसहरूलाई वास्तविकता थाहा भयो भने त्यो हाम्रो लागि ठूलो लज्जाको विषय हुनेछ । मेरो माइती पक्षले मलाई स्मरण गरायो, यो तिम्रो नियति हो ।

तर मेरा पतिका शब्दहरूले सबैभन्दा बढी मलाई चोट पुर्याए । उनले भने, तिमीलाई जे मन लाग्छ गर । जोसँग सुत्न चाहन्छौँ सुत । म तिमीलाई केही भन्दिनँ अथवा कसैलाई यो कुरा भन्दिनँ । कसैसँगको सम्पर्कबाट बच्चा भए उसलाई म आफ्नो नाम दिन तयार छु । यस्ता कुरा कुनै पनि पत्नीले आफ्ना पतिबाट सुन्न नपरोस् । उनी धोकेबाज थिए र उनले आफ्नो र परिवारको प्रतिष्ठताका लागि मलाई त्यस्तो गर्न भनिरहेका थिए ।

मेरा खुट्टा समाउँदै उनी रोए र भने, कृपया कसैलाई पनि यो कुरा नभन र मसँग सम्बन्ध विच्छेद पनि नगर । उनले सुझाएका कुरा गर्न म कल्पना पनि गर्न सक्दिनँ । मेरासामु यतिमात्र विकल्प थियो । या त उनलाई छाड्नु या त माया र हेरचार गर्ने जीवनसाथीको चाहा मार्नु ।

लडाइँ

अन्ततः मेरा भावनाहरू जिते । मैले मेरा कथित पतिका घर छाडेँ । मेरा आमाबुबाले मलाई स्वीकारेनन् । मेरा साथीहरूको सहयोगले म छात्रावासमा बस्न थालेँ र एउटा जागिर पाएँ । मेरो जिन्दगी पहिलाको जस्तै सही बाटोमा फर्कियो र मैले सम्बन्ध विच्छेदका लागि अदालतमा निवेदन दिएँ ।

मेरा पतिको परिवार निर्लज्ज थियो । सम्बन्ध विच्छेद हुनुको वास्तविकता लुकाउन उनको परिवारले ममाथि अवैध सम्बन्ध राखेको आरोप लगायो । मेरो लडाइँको क्रममा स्वास्थ्य परीक्षण पनि गराएँ । मलाई तीन वर्ष लाग्यो र अन्ततः सम्बन्ध विच्छेद भयो ।

महि

पुनर्जन्म पाएजस्तो मलाई महसुस भयो । म अहिले ४० वर्षकी भएँ र म अझै कुमारी छु । विगतमा मसँग नजिक हुन धेरै पुरूषहरूले प्रयास पनि गरे । उनीहरूले के लख काटे भने शारीरिक सन्तुष्टि नपाएरै मैले आफ्ना पतिलाई छाडेकी हुँ र उनीहरूले मबाट त्यही पाउन खोजे ।

सन्तुष्ट
त्यो मेरो लागि चाहिँ एकदम गलत र सङ्कीर्ण सोच थियो । म त्यस्ता पुरूषदेखि टाढै बसेँ । उनीहरूमध्ये कसैले मसँग बिहे गर्न चाहेको थिएन र प्रतिबद्ध सम्बन्ध बनाउन चाहेको थिएन । मसँग चाहना, सपना र भावनाहरू छन् । तर मलाई माया गर्ने, मेरो ख्याल गर्ने, मेरा भावनाहरू बुझ्ने र मसँग जीवन बिताउने व्यक्तिसामु मात्रै म यी कुराहरू व्यक्त गर्न चाहेको बीबीसीले बताएको छ ।

म त्यस्तो व्यक्तिका लागि प्रतीक्षरत छु । त्यस्तो व्यक्ति नभेटुञ्जेल मैले आफ्ना साथीहरूको यौनजीवनबारे गोप्यरूपमा कुराकानी गरेर आफूलाई सन्तुष्ट पारिरहेकी छु । मैले जे गरेकी छु त्यसका लागि मबारे धारणा बनाउने मानिसहरूको कुनै कमी छैन । मलाई विश्वास छ ती मानिसहरूले बुझ्नेछन् कि महिलाहरू निर्जीव होइनन्, उनीहरूका पनि अनेकौँ भावना हुन्छन् ।