यौन ईच्छा पुरुषको मात्र हुने हो ?

 

हिजोआज कतिपय महिलावादी लेखिकाहरू यति साह्रो गरी प्रस्तुत भएका छन् कि यो यौन ईच्छा भन्ने चिज पुरुषलाई मात्र हुने हो । महिलालाई यसको कुनै चाहना, ईच्छाको त परै रहोस् कल्पनासम्म हुँदैन । बिहे गरेका र बच्चा पाइदिएका केवल पुरुषको तृष्णा मेट्न मात्र हो आदि, इत्यादि ।

 

यस्ता लेखहरू पढी रहँदा मस्तिष्कमा केही वर्षअघि पढेको पुस्तकको एउटा कथाको याद आउँछ । नामचाहिँ बिर्सें लेखक विश्वविख्यात लेखिका तसलिमा नसरिन हुन् । उनको एउटा कथा ‘पुरुषसँगको पहिलो रात’ पढेपछि उनीप्रतिको मेरो धारणा फेरिएको थियो ।

 

उनले सो पुस्तकमा माथि भनिएजस्तै यौन ईच्छा भनेको पुरुषलाई मात्र हुने हो जसरी प्रस्तुत गरेकी छन् । ‘उसले पल्टायो म पल्टिदिएँ । उसले सुम्सुमायो मैले सही दिएँ’ यस्तै, यस्तै । सबै लेखिका उस्तै हुन्छन् भन्न खोजिएको पनि होइन । निकै वर्ष भएकाले नाम र पुस्तकको नाम चाहिँ बिर्सें तर उनी महिला नै हुन् ।

 

उनले जसरी खुलस्त हुनेगरी लेखेको हिजोआज पढ्न पाइएको छैन । उनले लेखेको एउटा कथाको केही अंश यस्तो थियो, ‘म भर्खर १५÷१६ की भएकाले मेरा मनमा विभिन्न खालका यौन जिज्ञासा, कूतुहलता थिए । दाजु र भाउजू नवविवाहिता जोडी भएकाले उनीहरूको यौन क्रियाकलाप हेर्ने ममा उत्सुकता थियो ।

 

एक दिन दाजु खाना खाएर अफिस जान तयार हुनका लागि कोठाभित्र पसे । भाउजू पनि सँगै पसिन् भित्रबाट ढोका ढ्याम्म लागेपछि म हत्त न पत्त दाजुभाउजूको ढोकामा चालमार्दै चियाउन थाले ।

 

दाजुले पाइन्ट, सर्ट लगाए, भाउजूले दराजबाट कोट निकालेर दाजुको पछाडिबाट के लगाइदिन लागेकी थिइन् दाजु फनक्क फर्केर भाउजूको कम्मरमा समाते । झट्ट ओछ्यानमा पल्टाए अनि … । भाउजूको अनुहारको रंग फेरिएर गुलाबी हुँदै थियो, दाजु लुगा मिलाउँदै बाहिर निस्के ।’

 

उनले लेखेकी थिइन् अधिकांश नेपाली महिलाको नियति यही हो । यसरी हेर्दा यौन ईच्छा पुरुषको मात्र हुने भन्नु स्वाभाविक हुन्छ । किनभने, जहाँ महिलाको यौन ईच्छाको कुनै कदर हुँदैन । उनीहरूले आफूलाई चाहेको वेला केही गर्न सक्दैनन् ।

 

केवल पुरुषको यौन ईच्छा पूरा गरी दिने र बच्चा जन्माउने मेसिन बनिदिने नियति भोग्न र जीवनभर यौन अतृप्तिको कुण्ठा पाल्नु बाहेक । तर, यौन ईच्छा पुरुषको मात्र हुन्न भन्ने खालका अभिव्यक्ति त त्यस्तै कुण्ठित भावनाका उपज हुन् ।

 

एक÷दुई सन्तानकी आमा भएर यौन कुण्ठा नहुने भन्ने हुँदो रहेनछ भन्ने कतिपय उदाहरण आफैँले देखेका, भोगेका र सुनेका छन् । हाम्रो समाजमा अरू धेरैले देखेको, भोगेको वा सुनेको हुनुपर्छ भन्ने ठान्छु । उदाहरण एक: एक छोरीकी आमाले भनिन् ‘कसलाई भनौँ ?

 

मलाई पतिले सम्भोग गरिसकेपछि पनि यौन ईच्छा भइरहन्छ, लाग्छ अर्को एक युवा थपिए अघाउँथेँ कि ?’ उनी भन्थिन्, ‘फलानो केटा नजिक आउँदा शरीरै कस्तोकस्तो हुन्छ । नजिक आएर बोले त्यसै लठ्ठिन्छु ।’ उदाहरण दुई : गाउँको एउटा परिवार जहाँ अरू वेला पनि गइरहन्थेँ । त्यस दिन घरमा अरू कोही रहेनछन् ।

 

घरकी मूली एकतलामाथिको कोठामा आराम गरिरहेकी रहिछन् । बोलाएपछि उनले माथि आउन भनिन् । माथि गएपछि उनले आफ्नै व्यथा सुनाउन थालिन । ‘तिम्रा … तिमीजस्ता कहाँ छन् र ? मलाई त हेर्दै हेर्दैनन् । घुँडामाथि छेस्को बिझेर पीडा भएको कतिदिन भयो सुन्दै सुन्दैनन् ।’

 

यतिभन्दै उनले लगाएको लुगा सारेर कट्टीसम्म पुर्याइन् । त्यहाँ कतै छेस्कोको निसान हुनुको त परै जाओस् खतसमेत थिएन । उनको एक छोरा र एक छोरी हुर्किसकेका थिए । उदाहरण तीन : एक गरिब परिवारकी महिला तर अति धार्मिक। बिहानै उठेर नुहाई, धुहाई पूजापाठ गर्ने र सकिएपछि पतिलाई खुट्टामा ढोगेर घरधन्दामा लाग्ने उनको दैनिकी थियो ।

 

एकजना वयस्कले उसँग सम्भोग गरेको कुरा सुनाएको त थियो तर मलाई ती महिलाको व्यवहारले विश्वासै गर्न दिएन । एक साँझ बसमा एकै सिटमा यात्रा गर्दा भने पत्याउन करै लाग्यो ।

 

त्यो यात्रापछि एकान्तमा पायो कि उनको हात मेरो गुप्तांगमा पुगिहाल्थ्यो । देशभरिबाट एकपछि अर्को दर्दनाक बलात्कारका समाचार आइरहँदा कतिपय महिलाका अस्वभाविक अभिव्यक्ति पनि पाच्य भएका हुन् ।

 

वयस्क मानिसमा जाग्ने यौन ईच्छासँग बलात्कारको त्यति धेरै सम्बन्ध छैन । दोष त यी सबै कुरामा समाजको हुन्छ । समाज राज्य व्यवस्थाद्वारा नियन्त्रित र निर्देशित हुने भएकाले अन्त्यमा दोष राज्यको हुन्छ । एक दार्शनिकले भन्थे, ‘छोराछोरी बिग्रे, बाबुआमाको दोष । बाबुआमा नै बिग्रे समाजको दोष र समाज नै बिग्रे, व्यवस्थाको दोष ।’

 

पञ्चायतकालमा यो भनाइ निकै चर्चित भयो । तर, यो भनाइ कालजयी रहेको छ । हाम्रो समाजमा यसरी महिलाले पतिसँगै सधैँ सुत्दाबस्दा पनि यौन कुण्ठा भने पालिरहनुपर्ने । अनि बालिकादेखि वृद्धा बलात्कृत भएका समाचार आइरहने कुरामा समाज र राज्य पानीमाथिको ओभानो हुन सक्दैन ।

 

कडा दण्ड सजायको व्यवस्थाले मात्र यस्ता कुरा नियन्त्रित हुँदैनन् । मुल कुरा हाम्रो समाजमा यौनको विषयलाई लज्जासँग जोडिएकाले समस्या भएको हो । टेबुलमाथिबाटै हाकाहाकी भ्रष्टाचार गर्दा, कसैलाई हत्या गर्दा, अरूलाई हानीनोसानी पु¥याउने काम देखादेखि गर्दा लज्जा नहुने ।

 

तर, मानिसको दैनिक जीवनसँग सम्बन्धित, प्रजनन् क्रियासँग सम्बन्धित, सृष्टिसँग सम्बन्धित कुरा गर्दा लज्जा हुने कुराले यौनका विषयलाई रहस्यमय बनाइ दिएको छ । यौनसँग सम्बन्धित विषय आफ्ना परिवारमा छलफल हुने, पाठ्यक्रममा राखिने र समाजमा खुलेरै कुरा गर्न हिच्किचाहट नहुने हो भने यस्ता समस्या रहँदैनन् र आउँदैनन् पनि ।

 

शारीरिक सम्पर्कको अर्को नाम ‘सम्भोग’ पनि हो । शारीरिक सम्पर्क वा अंग्रेजीमा सेक्स भन्नुभन्दा ‘सम्भोग’ लेख्दा वा बोल्दा उपयुक्त हुन्छ । सम्भोग एउटा समास शब्द हो, यो ‘सम’ र ‘भोग’ दुई छुट्टाछुट्टै शब्द जोडिएर बनेको शब्द हो । ‘सम’ को अर्थ बराबर हो भने ‘भोग’ को अर्थ उपयोग हुन्छ ।

 

यौन दुवै पक्षको सहभागितामा हुनुपर्ने अनिवार्यता गरियो भने र त्यसलाई लज्जाको विषय बनाइएन भने, न कुण्ठा रहन्छ न त बलात्कार नै हुन्छ । किनभने, बलात्कारमा त एक पक्ष मात्र सक्रिय हुने हो । अर्को पक्ष निरीह वा निष्क्रिय हुन्छ ।

 

‘सम्भोग’ लाई प्रवद्र्धन गर्ने खालका यसका मर्मलाई बुझाउने खालका विषय पाठ्यक्रममा राखिने, धर्म गुरुहरूले पौराणिक कालमा हाम्रा पुर्खाले न ‘शारीरिक सम्बन्ध’, न त ‘सेक्स’ भन्ने सुनेका थिए, त्यहाँ थियो त केवल सम्भोग भनेर प्रवचन दिन थाल्नुपर्छ ।

 

कुनै एक पक्षको विरोधमा वा निस्क्रियतामा सम्भोग त हुँदैन नै अपराध हुन्छ पाप हुन्छ भन्ने मान्यता स्थापित हुने हो भने यौनजन्य विकृति हराउनेछन् । अनि हाम्रा महिलावादीका डलर डकार्ने मुख पनि बन्द हुनेछन् ।